Μπήκε το φεγγάρι στο γιαπί
κι έγειρε για ύπνο στο χαλίκι.
Τα ‘πινε και γίνηκε στουπί
στο μπακαλικάκι του Τσαλίκη.
Ήρθαν οι εργάτες την αυγή
γέμισε από μπράτσα το σοκάκι.
Πήραν το φεγγάρι για παιδί
του ‘ριξαν στην πλάτη ένα σακάκι.
Και το φεγγαράκι τ’ ασημί
δάκρυσε απ’ αγάπη κι από γλύκα
κι έγινε το δάκρυ γιασεμί
όπως η καρδιά μου όταν σε βρήκα.
