Το σταφύλι αυτό που δίψασε η ψυχή
γεμισμένη απτόητο άνεμο.
Η θητεία του καλοκαιριού
στα πεύκα και στα κύματα.
Ένας έρωτας μεγάλος και γλαυκός,
με γυμνές ώρες που κρατάν στα δάχτυλα την ύπαρξη.
Κυματιστή, ξεφυλλισμένη, ελεύθερη,
σαν φως στα πλατιά ενδόμυχα δωμάτια.
