Νομίζεις πως, όταν φιλήσεις άλλα χείλη,
από αγάπη σου θα γίνω κάποια φίλη.
Νομίζεις πως, όταν θα φύγεις το πρωί,
δε θα υπάρχω στη δική σου τη ζωή.
Θα υπάρχω, θες δε θες,
δεν ήταν όνειρο το χθες,
ούτε κι εγώ καμιά σκιά του δειλινού.
Ήμουν μια ζεστή καρδιά
κι αν δίπλα σου δε θα `μαι πια,
θα `μαι ανάμνηση και καταχνιά στο νου.
Νομίζεις πως, όταν την πόρτα μου περάσεις,
την ιστορία μας αμέσως θα ξεχάσεις.
Νομίζεις πως, έξω στο δρόμο όταν βγεις,
από την παρουσία μου θ’ απαλλαγείς.
