Κοιμάσαι ακόμα δίπλα μου, νύχτα μου,
μικρή μου ζωγραφιά, κοιμάσαι.
Και ξέρω που ονειρεύεσαι, γλύκα μου,
πως θα ξυπνήσεις δίπλα μου και θα `σαι.
Και το κρεβάτι μας καρότσι ενός μωρού
που τρέχει μόνο στου βουνού την ανηφόρα,
τη λοταρία να προλάβει του χορού,
για να κερδίσει το ταξίδι κι άλλα δώρα.
Κοιτάζω το ρολόι μου, νιότη μου,
τον ύπνο που στερήθηκα για σένα
και ξέρω πως χαμογελάς σε όλη μου
τη χιονισμένη θάλασσα, Μιλένα.
Και το ταξίδι μας φευγιό ενός λαού
κι η διαθήκη από τώρα υπογραμμένη
και στα δοκάρια του ετοιμόρροπου ναού
στους επικηρυγμένους δίπλα αναρτημένη.
