Είναι οι νύχτες του τρελού
οι πιο μεγάλες νύχτες,
κι έχει στο βάθος του μυαλού
τους φόβους τους ξενύχτες.
Κι ούτε που θέλει να ντυθεί
με τις σκιές των άλλων,
βλέπει μπροστά του τη ζωή
παιχνίδι αντιπάλων.
Αφήστε με, αφήστε με
στον κόσμο που έχω φτιάξει,
γιατί κανένας δεν μπορεί
εμένα να μ’ αλλάξει.
Αφήστε με, αφήστε με,
την τρέλα την αντέχω,
μα θέλω αυτά που αγαπώ
παρέα μου να έχω.
Είναι οι νύχτες του τρελού
οι πιο μεγάλες νύχτες,
κι έχει στο βάθος του μυαλού
τους φόβους τους ξενύχτες.
Είναι τα μάτια του τρελού
σαν μαγικά σινιάλα
που τον πηγαίνουνε αλλού,
σε όνειρα μεγάλα.
