Η γιατρειά κάθε πληγής
του πόθου καβαλάρης,
Φέγγος και άλως της ψυχής
κι ήρθες για να με πάρεις…
Στ’ αλαργινά ταξίδια σου
στ’ ατέλειωτα σου βράδια,
μεθυστικά τα χείλια σου
κι ατέρμονα τα χάδια.
Ξεσκέπασε μου την ψυχή
και κάμε τη δική σου,
Αγάπη πρώτη, μακρινή
και πάρε τη μαζί σου!
Στις πολιτείες του μυαλού
κρυφά στριφογυρίζεις,
σαν το γαλάζιο του γιαλού
ήρθες και λαμπυρίζεις…
Στις ξεχασμένες θάλασσες
στ’ αστοχισμένα πλοία,
τι όμορφα που χάλασες
τη μοναξιά στα κρύα.
Για σκέπασε μου τη ψυχή
και κάμε τη δική σου,
Αγάπη πρώτη, μακρινή
και πάρε τη μαζί σου!
