Άναψαν πάλι τα παλιά φυτίλια
και βγήκανε στους δρόμους τα παιδιά
με κρεμασμένα άνθη και κοχύλια
πάνω στην ραγισμένη τους καρδιά
Φεύγουν οι μέρες σαν κυνηγημένες
κι οι νύχτες βγαίνουν με το τρένο που περνά
η αντοχή μας μόνη στις αρένες
κι αντίκρυ ο ταύρος να χαμογελά
Πως η φλόγα δε θα σβήσει
αφού μας γέννησαν οι πυρκαγιές
Στα μάτια μας η φλόγα πώς να σβήσει
αφού μας γέννησαν οι πυρκαγιές
κι ό,τι περιμένεις θα γυρίσει
θα γίνουν οι κατάρες μας ευχές
Στα μάτια μας η φλόγα δεν θα σβήσει
αφού μας γέννησαν οι πυρκαγιές
Άνοιξαν πάλι στους δρόμους οι σημαίες
και περπατήσαμε μαζί
όταν το πείσμα έφτιαχνε παρέες
και μας κέρναγε κρασί
Τόσες ελπίδες και τόσες παραισθήσεις
ζαριές που παίχτηκαν κρυφά
θέλεις να φύγεις μα θες και να γυρίσεις
να παίξεις ακόμα μια φορά
Πως η φλόγα δε θα σβήσει
αφού μας γέννησαν οι πυρκαγιές
Στα μάτια μας η φλόγα πώς να σβήσει
αφού μας γέννησαν οι πυρκαγιές
κι ό,τι περιμένεις θα γυρίσει
θα γίνουν οι κατάρες μας ευχές
Στα μάτια μας η φλόγα δεν θα σβήσει
αφού μας γέννησαν οι πυρκαγιές
