Κατεβασμένα τα ρολά
στην ψησταριά του Ζήση,
τον πήρε ο Χάρος ψες αργά, γλυκά γλυκά,
απάνω στο μεθύσι.
Θάνατος ευτυχισμένος
να πεθάνεις μεθυσμένος.
Κι από τους φίλους πιο πολύ
τον κλάψαν τα μπατίρια,
γιατί στου Ζήση το τσαρδί, χωρίς ψιλή
πίναν και δυο ποτήρια.
Θάνατος ευτυχισμένος
να πεθάνεις μεθυσμένος.
Κατεβασμένα τα ρολά,
σκοτείνιασαν οι δρόμοι.
Ο Ζήσης ξένοιασε, παιδιά, απ’ το ντουνιά
κι εμείς πονάμε ακόμη.
Θάνατος ευτυχισμένος
να πεθάνεις μεθυσμένος.
