Σώμα βουβό κι ακίνητο
σκουριά γεμάτο.
Σώμα γυμνό κι αφίλητο
μνήμες χορτάτο.
Σώμα πατρίδα έρημη
μ’ εξόριστα τα χάδια.
Σώμα ελπίδα κέρινη
που έλιωσε τα βράδια.
Φωτιά, το σώμα να καεί
αέρας να πετάξει
θάλασσα, νύχτα να πνιγεί
φιλί και γη ν’ αράξει.
Σώμα μου γλώσσα αμίλητη
του παραδείσου μήλο.
Σώμα σαν νύχτα ακοίμητη
φεγγάρι δίχως φίλο.
