Χαράματα περνώ και δειλινά αράζω,
στο σπίτι σου να βρω, εκείνα που ζητώ,
μα εσύ δε μ’ αγαπάς και μ’ έχεις καταντήσει,
ζητιάνο στο φιλί, ας ήξερα γιατί.
Για την καρδιά της, μάνα μου, ν’ ανάψεις,
στο δρόμο μια φωτιά,
να πέσω μέσα και να με κάψεις,
που αγάπησα τα μάτια αυτά,
να πέσω μέσα και να με κάψεις,
που αγάπησα τα μάτια αυτά.
Ξημέρωμα πρωί με βρίσκει λυπημένο
στην πόρτα σου η αυγή, τι σου `κανα τρελή,
γιατί με άφησες πάλι να περιμένω,
όλη τη νύχτα αυτή, ας ήξερα γιατί.
Για την καρδιά της, μάνα μου, ν’ ανάψεις,
στο δρόμο μια φωτιά,
να πέσω μέσα και να με κάψεις,
που αγάπησα τα μάτια αυτά,
να πέσω μέσα και να με κάψεις,
που αγάπησα τα μάτια αυτά.
