Με το φεγγάρι να παίζει με το κορμί σου
τα δυο σου μάτια να με καίν’ σαν τη φωτιά
είναι τα χείλη σου πύλη του παραδείσου
κι η αγκαλιά σου ανοιχτή μες στη νυχτιά.
Σμύρνα, χρυσάφι σου τάζω, μα και λιβάνι
φτάνει ο πόθος μας να μείνει ο κρυφός
να ‘σαι πόθος κρυφός να ‘σαι πόθος κρυφός,
πόθος κρυφός.
Παραδομένος στην όαση του φιλιού σου
κι απάνω τ’ άστρα αναμμένα σαν γιορτή,
πυρπολημένος στον ήλιο του σεντονιού σου
μα θέλω μόνο την δική σου ανατολή.
Σμύρνα, χρυσάφι σου τάζω, μα και λιβάνι
φτάνει ο πόθος μας να μείνει ο κρυφός
να ‘σαι πόθος κρυφός να ‘σαι πόθος κρυφός,
πόθος κρυφός.
