Φυλακισμένος βρίσκομαι και βαροδικασμένος μα η σκέψη γίνεται πουλί και φεύγει απού το κάστρο και τριγυρίζει λεύθερη σε όρη και λαγκάδια. Γρικά κουδούνια στις κορφές κι αηδόνια στσι μπαξέδες, θωρεί κι εκείνη π’ αγαπά.