Όρθια μένουν τα κλαριά, όρθιες μένουν να το ξέρεις και οι αγάπες,
κι αν είσαι μέσα μου φωτιά, εγώ γεννιέμαι να θυμάσαι από τις στάχτες
Πότισα νερό τη διψασμένη σου καρδιά και δεν είπες ένα ευχαριστώ,
σου ‘δωσα το είναι μου και εσύ έβαλες φωτιά κι ούτε ένα χέρι να πιαστώ
Όρθια μένουν τα κλαριά, όρθιες μένουν να το ξέρεις και οι αγάπες,
κι αν είσαι μέσα μου φωτιά, εγώ γεννιέμαι να θυμάσαι από τις στάχτες
Έσκυψα στον πόνο σου σε είδα σαν παιδί
κι όμως δε με ένιωσες ποτέ,
γκρέμισες το γέλιο μου, μου πήρες τη ζωή
της καρδιάς μου μαύρε ουρανέ
Όρθια μένουν τα κλαριά, όρθιες μένουν να το ξέρεις και οι αγάπες,
κι αν είσαι μέσα μου φωτιά, εγώ γεννιέμαι να θυμάσαι από τις στάχτες
