Το δικό μου Αραράτ το ισοπέδωσα
και μια γόνιμη πεδιάδα σου παρέδωσα
σκόρπα σπόρους μάζευε καρπούς και φρούτα
στήσε τέντες με κιθάρες και λαγούτα.
Βάλε κι ένα συντριβάνι
Βάλε κι ένα συντριβάνι.
Το δικό μου Αραράτ μια λίμνη το ‘κανα
φράξτη με χλωρά καλάμια κρύψε δόκανα
γι’ αντιλόπες για γαζέλες και για ελάφια
στοίβαξε τα αστέρια στα υγρά της ράφια.
Βάλε κι ένα πυροφάνι
Βάλε κι ένα πυροφάνι.
Το δικό μου Αραράτ είναι μια έρημος
δεν το φρόντιζες γυρνούσες πάντα αμέριμνος
κι όλο το νερό το μοίρασες στ’ αγρίμια
άσε με στης γης και στης καρδιάς τη γύμνια.
Φύγε μ’ ένα καραβάνι
Φύγε μ’ ένα καραβάνι.
