Χαραλάμπη, πού ‘ναι εκείνα,
πού ‘ναι τα χρόνια τα παλιά,
που δεν ήθελες μες στην Αθήνα,
να σου πουν για παντρειά.
Τώρα μέσα σ’ ένα χρόνο
πήρες δύο και μια, τρεις,
τις αμόληκες στον δρόμο,
πάλι για να ξαναπαντρευτείς.
Μη μας κάνεις τον βαρβάτο, Χαραλάμπη σεβνταλή, πω πω,
δεν μπορείς να βρεις τον πάτο, βρε Λάμπη μερακλή.
μη μας κάνεις τον βαρβάτο, Χαραλάμπη σεβνταλή, πω πω,
δεν μπορείς να βρεις τον πάτο και θα πας για το Δαφνί.
Πήρες, Λάμπη, μια Αθηναία,
τώρα θες και μια Σμυρνιά,
σου γουστάρει και μια απ’ τον Πειραία,
θες και μια Μυτιληνιά.
Βρήκες μπόλικες γυναίκες
κι άλλες θέλεις για να βρεις
πιο φτηνές κι από τις ρέγγες
κι όλες θέλεις να τις παντρευτείς.
Μη μας κάνεις τον βαρβάτο, Χαραλάμπη σεβνταλή, πω πω,
δεν μπορείς να βρεις τον πάτο, βρε Λάμπη μερακλή.
μη μας κάνεις τον βαρβάτο, Χαραλάμπη σεβνταλή, πω πω,
δεν μπορείς να βρεις τον πάτο και θα πας για το Δαφνί.
