Το μπουζούκι μου απόψε
θα το κάνω δυο κομμάτια
για τα γκρίζα σου τα μάτια
δεν θα ξαναπαίξω πια
Κι ούτε πλέον μ’ αγωνία
στου σπιτιού σου τη γωνία
στου σπιτιού σου τη γωνία
δε θα ξανακλάψω πια
Την αγάπη που σου είχα
και την τόση μου λατρεία
την επέταξες κυρία
δεν την πρόσεξες καλά
Τώρα όμως λίγο λίγο
της καρδιάς τον πόνο πνίγω
κι ένα βράδυ θα σου φύγω
και δε θα με δεις ξανά
Τους καημούς που μου ‘χεις δώσει
θα τους διώξω μια για πάντα
θα τους βάλω σε μια τσάντα
να τους ρίξω στο γιαλό
Να τους πάρει το άγριο κύμα
να γλιτώσω απ’ το κρίμα
και έτσι το δικό σου θύμα
δεν θα είμαι πια εγώ
