Έχω μιαν ακεφιά και καημό και θλίψη
και τ’ ομολογώ πως σε νοσταλγώ
γλυκιά μου συντροφιά πόσο μου `χεις λείψει
τέτοιο θησαυρό πώς θα ξαναβρώ
Το καινούργιο Φεγγάρι τ’ αργυρό καρτερώ
ίσως να `ν’ τυχερό κι ενωθούμε ξανά,
όπως κάποιον καιρό
Το καινούργιο Φεγγάρι, αν μας κάνει την χάρη
και βρεθούμ’ αγκαλιά, κάθε ζήλεια παλιά
θα πνιγεί στα φιλιά
Με πίκρανε φρικτά ο τρελός θυμός σου
που δε σου περνά, μα αν σε δω ξανά
θα κρεμαστώ σφιχτά γύρω απ’ τον λαιμό σου
και θα ξαναρθεί, δε θα τ’ αρνηθεί
Το καινούργιο Φεγγάρι τ’ αργυρό καρτερώ
ίσως να `ν’ τυχερό κι ενωθούμε ξανά,
όπως κάποιον καιρό
Το καινούργιο Φεγγάρι, αν μας κάνει την χάρη
και βρεθούμ’ αγκαλιά, κάθε ζήλεια παλιά
θα πνιγεί στα φιλιά
