Το λιοκαμένο σου κορμί
το βλέμμα σου τ’ αντρίκιο,
όταν μιλάς για δίκηο
το τρέμουν τα βουνά
Πόσοι αβάστακτοι καημοί
τα στήθια σου βαραίνουν,
ποιες πίκρες σε μαραίνουν
και τι σε τυραννά
Λεβέντη μου, λεβέντη μου
πάρε με στο πλευρό σου,
πάρε με στο πλευρό σου
για να σε κάνω αφέντη μου
να γιάνω τον καημό σου,
να γιάνω τον καημό σου
Αγάπη αν σε λάβωσε
κι αν σε προδώσαν φίλοι,
έλα απ’ τα δυο μου χείλη
να πιεις παρηγοριά
Κι αν τη καρδιά σου σκλάβωσε
κάποιο όνειρο χαμένο,
μαζί σου θα προσμένω
μέχρι τη λησμονιά
