Χθες το βράδυ τα βήματά σου
άκουσα και φώναξα στάσου
μόνη σου που πας μες στην παγωνιά.
Έτρεξα κοντά σου, κοντά σου
κι είδα την θλιμμένη ματιά σου
ήσουνα πιο μόνη απ’ τη μοναξιά.
Μπορεί, μπορεί να φταίω εγώ,
μπορεί, μπορεί να φταις εσύ.
Μην κλαις η μπόρα θα περάσει,
χωρίς αγάπη στη ζωή κανείς δεν ζει.
Μπορεί, μπορεί να φταίω εγώ
συγγνώμη σου ζητώ.
Χθες το βράδυ τα βήματά σου
άκουσα και φώναξα στάσου
μόνη σου που πας μες στην παγωνιά.
Έλα πάλι ν’ αγκαλιαστούμε
σαν ταινία να θυμηθούμε
πόσα μας ενώνουν παντοτινά.
Μπορεί, μπορεί να φταίω εγώ,
μπορεί, μπορεί να φταις εσύ.
Μην κλαις η μπόρα θα περάσει,
χωρίς αγάπη στη ζωή κανείς δεν ζει.
Μπορεί, μπορεί να φταίω εγώ
συγγνώμη σου ζητώ.
