Χρειάζομαι μέρες που να κρίνονται στις νύχτες σου
χίλια φίλια να με γεμίσουν μ’ αιθάλη
άγριους άνεμους να γυρίσουνε τους δείκτες μου
και μια αγκαλιά να γείρω μέσα το κεφάλι
Χρειάζομαι μάρτυρες να θρέψουν με το αίμα τους
την αγωνιά που χλωμιάζει την καρδιά μου
άθλιους εχθρούς να κατοικήσω μες στο βλέμμα τους
κι ένα κοχύλι για ν’ ακούσω τ’ όνομα μου, τ’ όνομα μου
Νεκρούς πλανήτες για ν’ αστράψουν απ’ τη λυσσά μου
θαμπό ασημί να θυμάμαι τη μάτια σου
ένα σφαγείο να προσφέρω την αλήθεια μου
και μια στεριά για να ξεβράσω τα όνειρα μου, τα όνειρα μου
