Κάποτε ένας σοφός
είχε γράψει μια σοφία
με ελάχιστα ψηφία
κάτω απ’ του κεριού το φως
Η γυναίκα είναι μια
είχε γράψει ο σοφός
και η αγορανομία
το υπέγραψε σαφώς
Στην Αθήνα, στη Λαμία
και στο εξωτερικό
απ’ το ίδιο υλικό
πλάθεται το θηλυκό
Στο Λονδίνο φερ’ ειπείν
ή στη Ρώμη ή στη Βιέννη
μέσα στη ζωή εν γένει
στο γραφείο στο μετρό
έμαθα να τη μετρώ
και να την χαρακτηρίζω
την γυναίκα με το ροζ
την γυναίκα με το γκρίζο
Την γυναίκα την αστή
αλλά και την κουλτoυριάρα
με τα γαλλικά τσιγάρα
και τη φούστα τη σχιστή
που όλο ψάχνει για να βρει
την ποιοτητα ή κάτι
που δεν βρήκε τελικά
η γυναίκα στο κρεβάτι
Στην πλατεία οι γιαγιές
που το ναι το λένε γες
όταν τα εξήντα πιάσουν
τρώνε το προφιτερόλ τους
αλλά τρώνε και το ρο
μόλις δούνε νεαρό
για να εντυπωσιάσουν
Η γυναίκα με το ήθος
και με το γυμνό το στήθος
η Μπαρντό, η Καρντινάλε
κι άλλες στο μυαλό σου βάλε
και ετούτη και εκείνη
όλες με μαγιό μπικίνι
τις λατρεύω κι ας μου κάνουν
τη ζωούλα μου πατίνι
Φίλοι μου, καλοί μου φίλοι
το γνωρίζετε σαφώς
πόσο εκτιμώ το θήλυ
και ας έλεγε ο σοφός
όλες οι γυναίκες ίδιες
όταν σβήσουμε το φως
Προσπαθούσε να μας πείσει
ότι δήθεν, τι και πως
γιατί μάλλον ο σοφός
δεν μπορούσε να…
