Απόψε δίπλα μου κοιμάσαι
κι ο ύπνος σου είναι βαρύς.
Στερνή φορά που πλάι μου θα ‘σαι
και ν’ αγρυπνήσεις δεν μπορείς.
Στα δυο απόψε με χωρίζεις
και δεν το ξέρεις και δεν κλαις.
Όρκο θα παίρνεις, θα νομίζεις
πως δεν με σκότωσες ποτέ.
Στα λιόφωτα τα μονοπάτια
του ονείρου τώρα περπατάς.
Ξύπνα κι απόμεινα κομμάτια
και τα κομμάτια μου πατάς.
Στα δυο απόψε με χωρίζεις
και δεν το ξέρεις και δεν κλαις.
Όρκο θα παίρνεις, θα νομίζεις
πως δεν με σκότωσες ποτέ.
