Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς
κάτι πουλιά πετούν πάνω απ’ τη στάχτη
που άφησε πίσω του όταν έφυγε ο νοτιάς και
μου τραγουδάνε “η αγάπη θα `ρθει, θα `ρθει…”.
Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη
βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής και
μου τραγουδάει “η αγάπη θα `ρθει, θα `ρθει…”.
Θα `ρθει, ένα απόγευμα ζεστό,
θα μπει στον κήπο αυτό
όλο το φως που υπάρχει…
Θα `ρθει, μ’ ένα ποδήλατο λευκό,
θα κοιταχτεί μες στο νερό
και θα ρωτάει να μάθει…
Πότε γέμισε ο κήπος με πουλιά,
πόσο είχε λείψει εκεί μακριά
ποιος τα φροντίζει τ’ άνθη…;
Μέσα στον κήπο της δικιάς μου μοναξιάς
κάτι παιδιά που γκρέμισαν το φράχτη
μου `παν σε είδαν πάλι απ’ έξω να περνάς και
έπειτα είπαν “η αγάπη θα `ρθει, θα `ρθει…”.
Θα `ρθει, ένα απόγευμα ζεστό,
θα μπει στον κήπο αυτό
όλο το φως που υπάρχει…
Θα `ρθει, μ’ ένα ποδήλατο λευκό,
θα κοιταχτεί μέσ’ στο νερό
και θα ρωτάει να μάθει…
Πότε γέμισε ο κήπος με πουλιά,
πόσο είχε λείψει εκεί μακριά
ποιος τα φροντίζει τ’ άνθη…;
Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
κάποιος διαβάζει της παλάμης μου το χάρτη,
βλέπει τους δρόμους της χαμένης μου ζωής και
μου τραγουδάει “η αγάπη θα `ρθει, θα `ρθει…”.