Σαν τη δροσοσταλιά
πάνω στη φυλλωσιά μου
Ήλιε μου κρύψου για να παγώσει
να ‘ναι πάντα κοντά μου
Μοιάζω με δέντρο μονάχος
σ’ απόκρημνη κορφή να στέκω
Χρόνια παλεύω τον καιρό κι ακόμα αντέχω
Έχουν περάσει ανέμια, έχω καεί από ήλιους, βροχές και χιόνια
Είδα πολλά πολλούς δεν είδα φίλους
Αμέριμνα είδα πουλιά να στέκονται στα κλαδιά μου
Χαιρόμουνα γιατί ξεπάστρεφαν τη μοναξιά μου
Μα τα φτερά τους ανοίγαν σαν φεύγαν από κοντά μου
Και πάντα κάτι θα κουβάλαγαν δικό μου μακριά μου
Στιγμή δε μ’ ένοιαζε αυτό ούτε που το μετρούσα
Για κάποιο λόγο ήμουνα εδώ κάτι άλλο λαχταρούσα
Δε το ζητούσα από κανέναν, ούτε το συζητούσα
Μόνο τα βράδια σιγά στον ουρανό καθώς κοιτούσα
Κεντούσα όνειρα και γλυκοκαρδιοχτυπούσα
Ανούσια κι αν μοιάζαν όλα εγώ εκεί καρτερούσα
Να ‘ρθεις κοντά μου εσύ και πάνω μου να αράζεις
Δε φαντάζουν ποτέ ότι εσύ θα μοιάζεις
Σαν τη δροσοσταλιά πάνω στη φυλλωσιά μου
Ήλιε μου κρύψου για να παγώσει να ναι πάντα κοντά μου
Κι εγώ θα την κρατώ στην πιο όμορφη γωνιά μου
Ήλιε μου κρύψου μια για πάντα να ‘ναι πάντα κοντά μου
Ξεκίνησες να κυλάς απ’την κορφή μου και κάτω
Καθώς κατέβαινες έμοιαζες δάκρυ μονάχο
Μονάχος ένιωθα πάνω στη φυλλωσιά μου
Ό,τι πιο όμορφο είχε αράξει κοντά μου
Αργά κυλούσες πίσω σου υγρά μονοπάτια
Και η δροσιά σου δροσάτα έφτιαχνε παλάτια
Στην άκρη μου μην κυλάς στο χώμα να μην μου πέσεις
Μέσα στη σκόνη μη χαθείς μέσα στη σκόνη θα πονέσεις
Κοντά μου μείνε θα έχεις τη φυλλωσιά μου
Από τον ήλιο θα σε κρύψω μη σε πάρει σταλιά μου
Και στους ανέμους θα απλώνω τις ρίζες βαθιά στο χώμα
Μη σε ταράξουν ποτέ πανέμορφο μου χρώμα
Σαν τη δροσοσταλιά πάνω στη φυλλωσιά μου
Ήλιε μου κρύψου για να παγώσει να ναι πάντα κοντά μου
Κι εγώ θα την κρατώ στην πιο όμορφη γωνιά μου
Ήλιε μου κρύψου μια για πάντα να ‘ναι πάντα κοντά μου
Κι εγώ θα την κρατώ στην πιο όμορφη γωνιά μου
Ήλιε μου κρύψου μια για πάντα να ‘ναι πάντα κοντά μου
