Κόκκινα τα δάκρυα που στάζουνε
Απ’ τα μάτια μου που δεν σε νοιάζουνε
Στα μάτια μου δεν πιστεύω
Πως είναι ακόμα ζωντανή
Το δάχτυλο μου βάζω, την αγγίζω και νιώθω
Πως είναι ακόμα ανοιχτή
Ούτε λεπτό, ούτε λεπτό
Ούτε λεπτό δεν έχει κλείσει
Ούτε λεπτό, ούτε ένα λεπτό
Ένα λεπτό δεν έχει σταματήσει
Αίμα, αίμα, η πληγή ακόμα στάζει
Αίμα, αίμα, χρόνια τώρα δεν αλλάζει
Αίμα, αίμα, η πληγή ακόμα στάζει
Αίμα, αίμα, χρόνια τώρα δεν αλλάζει
Κόκκινα τα δάκρυα που στάζουνε
Απ’ τα μάτια μου που δεν σε νοιάζουνε
Κόκκινα τα δάκρυα που στάζουνε
Απ’ τα μάτια μου που δεν σε νοιάζουνε
Πάνω μου κηλίδες, δε κυλάει ούτε μια
Έμειναν για πάντα και δεν έχει πια ουσία
Να προσπαθώ, να λυτρωθώ, αφού δε μπορώ
Με αφήνεις πίσω, μένω παγωμένη
Παραλύω, δεν μιλάω, μουδιασμένη
Κάτι έχεις κάνει νιώθω μαγεμένη, μαγεμένη, μαγεμένη
Ούτε λεπτό, ούτε λεπτό
Ούτε λεπτό δεν έχει κλείσει
Ούτε λεπτό, ούτε ένα λεπτό
Ένα λεπτό δεν έχει σταματήσει
Αίμα, αίμα, η πληγή ακόμα στάζει
Αίμα, αίμα, χρόνια τώρα δεν αλλάζει
Αίμα, αίμα, η πληγή ακόμα στάζει
Αίμα, αίμα, χρόνια τώρα δεν αλλάζει
Κόκκινα τα δάκρυα που στάζουνε
Απ’ τα μάτια μου που δεν σε νοιάζουνε
Κόκκινα τα δάκρυα που στάζουνε
Απ’ τα μάτια μου που δεν σε νοιάζουνε
Σα την φλόγα, κόκκινο νερό με πνίγει
Η ανάμνηση σου καίει και με τυλίγει
Πάω να ανασάνω, πώς να το κάνω, απ’ το βυθό τα νερά δεν φτάνω
Ίσως εν τέλει το απολαμβάνω
Γράφω κομμάτια μόνο όταν σε χάνω
Με αφήνεις πίσω, μένω παγωμένη
Παραλύω, δεν μιλάω, μουδιασμένη
Κάτι έχεις κάνει νιώθω μαγεμένη, μαγεμένη, μαγεμένη
