Τρέμω στη σκέψη πως μια μέρα θα σε χάσω,
πως θα γενείς θολή σκιά,
μια πλάνη στης προσδοκίας τον ολάνθιστο καμβά μου.
Τρέμω στη σκέψη πως μια μέρα θα σε σβήσω
και ούτε ένα ίχνος δε θ’ αφήσω
για να σε δω στο φως ξανά.
Παντοτινή μου ανασαιμιά,
με χρώματα θα σε βρω στο φευγιό σου να σε ντύσω.
