Φάνηκα ψύχραιμη πολύ
μα ήταν μόνο η αρχή της ενοχής
Ύστερα ένιωσες καλά
μια καταιγίδα ήταν απλά της εποχής
Να μου στέλνεις πότε πότε
για να νιώθω όπως και τότε
πως με πνίγεις
Μα όταν φωνάζω “σ’ αγαπάω”
κι όταν την πόρτα θα χτυπάω
να μου ανοίγεις
Άνοιξέ μου
Άνοιξε
Πες μου “με πρόδωσες”
Πες μου “με σκότωσες”
μα άνοιξέ μου
Δεν ήταν λάθος της στιγμής
ήταν αγώνας αντοχής και για τους δυο
Εσύ το δέχτηκες αλλά ήταν για λίγο τελικά
δεν είσαι εδώ
Να μου στέλνεις πότε πότε
για να νιώθεις όπως τότε
πως με πνίγεις
Μα όταν φωνάζω “σ’ αγαπάω”
κι όταν την πόρτα θα χτυπάω
να μου ανοίγεις
