Έχω περάσει ατέλειωτα βράδια
φώτα οι φίλοι στα μαύρα σκοτάδια
σαν μια ταινία που παίζει ξανά και ξανά.
Όλοι μου λένε να φύγω να ζήσω
πρόλαβα όμως να σε αγαπήσω
άνθρωπος είμαι δε σβήνονται όλα απλά.
Βγαίνω στον κόσμο, μέσα μου λείπεις
μπαίνω στ’ αμάξι, δεν είμαι εντάξει
κι έπεσε πάλι η μορφή σου
απόψε στα μάτια μου.
Απέναντι μου ξανά σε είδα
στο λάθος μέρος και πάλι πήγα
δεν είσαι μόνη και με σκοτώνει
με είδες όμως, κοιτάζεις αλλού.
Απέναντι μου ζωή κλεμμένη
δεν είναι σκέψη αυτό συμβαίνει
μακάρι όλα να ήταν ψέμα
σ’ αγγίζει άλλος, πονάω παντού,
απέναντι μου, απέναντι μου…
Έχω αντέξει αυτά που φοβόμουν
πέρασαν μέρες που εγώ δε κοιμόμουν
κάθε στιγμή μας την καίω και βγάζει καπνό.
Βλέπω στο δρόμο ζευγάρια γελάνε
με έχει πειράξει που εμείς δε μιλάμε
δε φανταζόμουν η αγάπη πως κάνει κακό.
Βγαίνω στον κόσμο, μέσα μου λείπεις
μπαίνω στ’ αμάξι, δεν είμαι εντάξει
κι έπεσε πάλι η μορφή σου
απόψε στα μάτια μου.
Απέναντι μου ξανά σε είδα
στο λάθος μέρος και πάλι πήγα
δεν είσαι μόνη και με σκοτώνει
με είδες όμως, κοιτάζεις αλλού.
Απέναντι μου ζωή κλεμμένη
δεν είναι σκέψη αυτό συμβαίνει
μακάρι όλα να ήταν ψέμα
σ’ αγγίζει άλλος, πονάω παντού,
απέναντι μου, απέναντι μου…
