Λείπεις και ξημέρωσα με άδειο ουρανό,
Τίποτα άλλο πια δεν περιμένω,
Κάπως τη φωνή σου προσπαθώ να θυμηθώ,
Μα κλαίει η μοναξιά και εγώ σωπαίνω.
Αργήσαμε καρδιά μου,
Αργήσαμε πολύ,
Και πως να συνεχίσω,
Χωρίς να είσαι εκεί,
Πως γίνεται συνήθεια,
Να παρηγορηθώ,
Την πιο πικρή αλήθεια,
Εγώ πως να δεχτώ.
Λείπεις μα δεν έφυγες ποτέ σου από εδώ,
Μίκρυνε ο κόσμος μακριά σου,
Πες μου με ποιο όνειρο να αποκοιμηθώ,
Που δεν χωράω πια στην αγκαλιά σου.
Αργήσαμε καρδιά μου,
Αργήσαμε πολύ,
Και πως να συνεχίσω,
Χωρίς να είσαι εκεί,
Πως γίνεται συνήθεια,
Να παρηγορηθώ,
Την πιο πικρή αλήθεια,
Εγώ πως να δεχτώ.
Αργήσαμε καρδιά μου,
Αργήσαμε πολύ,
Και πως να συνεχίσω,
Χωρίς να είσαι εκεί,
Πως γίνεται συνήθεια,
Να παρηγορηθώ,
Την πιο πικρή αλήθεια,
Εγώ πως να δεχτώ.
