Είναι ένας κόσμος που εσύ κι εγώ,
‘Εχουμε λέει δυο παιδιά,
‘Eνα κορίτσι κι ένα αγόρι,
Και δυο ολόιδια μπρελόκ,
Για τα κλειδιά , σχήμα καρδιά.
Είναι ένας κόσμος που εσύ κι εγώ,
‘Εχουμε δυο καινούργια αμάξια,
‘Eνα μικρούλι για τα ψώνια,
Κι ένα τζιπάκι να πηγαίνουμε εκδρομές,
Τις Κυριακές.
Κλείνω τα μάτια,
Βλέπω ένα σπίτι με κήπο,
Σαν παλιά ταινία,
Και φυτεύω ροζ γεράνια,
‘Οταν φτάνω απ’ τη δουλειά.
Κι εσύ βγαίνεις απ’ την πόρτα,
Και με παίρνεις αγκαλιά,
Και πετάω στα ουράνια,
Και σε λέω βασιλιά.
Η καρδιά μου πάει να σπάσει,
Μου χαϊδεύεις τα μαλλιά,
Με γεμίζεις με φιλιά,
Και ολόκληρη η ζωή μου είσαι εσύ,
Και ολόκληρη η ζωή μου είσαι εσύ.
Είναι ένας κόσμος που εμείς οι δυο,
Είμαστε πάλι σαν παιδιά,
‘Eνα κορίτσι κι ένα αγόρι,
Και δε θα χάσουμε το δρόμο πουθενά,
Ποτέ ξανά.
Κλείνω τα μάτια,
Βλέπω ένα σπίτι με κήπο,
Σαν παλιά ταινία,
Κι ανασαίνω τα γεράνια,
‘Oταν φτάνω απ’ τη δουλειά.
