Εγώ κι εσύ ένα παραμύθι ατέλειωτο,
Να σε κοιτάω, να χάνω τον έλεγχο,
Αν με ρωτούσαν θα απαντούσα είναι ανέφικτο,
Να βρεις το ιδανικό σ’ αυτό το απέραντο,
Πόσο καλό μου ‘χεις κάνει,
Τα μάτια σου να έχουν όση καλοσύνη υπάρχει,
Πόσο σημαντικό το εμείς, το εμείς δε χάνει.
Για πάντα εδώ,
Θα σ’ αγαπώ,
Μεσ’ της ζωής μου το απέραντο κενό.
Πόσο σημαντικό το εμείς, το εμείς δε χάνει,
Αγκαλιάζεται και προχωράει,
Αυτό το εμείς, πιο δυνατό με κάνει,
Μια καρδιά σου χαρίζω ελπίζω να φτάνει.
Θέλω να σου πω τι νιώθω μα οι λέξεις δεν αρκούν,
Που φοβάμαι μην ξυπνήσω κι ήταν όνειρο,
Τώρα κατανοώ τραγούδια που λένε πόσο ποθούν,
‘Οταν σ’ έχω, ξεπερνώ κάθε εμπόδιο,
Τα λόγια δεν κρατούν για πάντα, μονάχα,
Μέχρι το τέλος,
Αν δε με δεις το τέλος δεν υπάρχει,
‘Ακουσα λόγια σου να κάνουν την ψυχή μου ν’ ανάβει.
Τώρα πιο πολύ από ποτέ στη ματιά σου,
Καίγομαι, και θέλω να, να σου μιλώ,
Εκστατικά, τρυφερά, δυνατά, σιγανά,
Αλλιώτικα, όπως παλιά,
Για πάντα εδώ.
‘Εχω κάνει 10 εκατομμύρια λάθη,
Είμαστε πλάι,
Το πιο σωστό πράγμα που έχω κάνει.
Θα σε ποθώ.
Αλήθεια θα τα ‘κανα όλα λάθος πάλι,
Αρκεί να καταλήγαμε μαζί χαλάλι.
Σαν αμαρτία που δεν έχει τελειωμό.
Αυτό είναι ανάγκη,
Να βλέπω να χαμογελάς με χάρη,
Να αποκοιμιέσαι πάνω μου το βράδυ,
Και το πρωί λίγο ακόμα αγκαλιά να λες πάλι,
Γιατί αυτή πιο πολύ, απ’ όλα τ’ άλλα μετράει,
Αυτή η όψη της πληρότητας,
Του πιο αγνού έρωτα είναι ευλογία,
Αυτό δε χάνεται με τίποτα,
Αυτή είναι ανεξίτηλη πορεία,
Η ευτυχία κρύβεται στα λίγα,
Σε στιγμές που αξίζουνε μια περιουσία,
Σ’ αυτούς τους στίχους που λεν’ πάντα την αλήθεια,
Στη μουσική που έχουν δίπλα,
Τα λόγια δεν κρατούν μονάχα,
Τα βιώματα φωτίζουν τα σκοτάδια.
Τώρα πιο πολύ από ποτέ στη ματιά σου,
Καίγομαι, και θέλω να, να σου μιλώ,
Εκστατικά, τρυφερά, δυνατά, σιγανά,
Αλλιώτικα, όπως παλιά.
Τα λόγια δεν κρατούν μονάχα,
Τα βιώματα φωτίζουν τα σκοτάδια,
Το εμείς ομορφαίνει τον κόσμο για πάντα.
Για πάντα εδώ,
Θα σ’ αγαπώ.
