Μου λες ότι πρέπει
Στα σκοτάδια να μείνουμε
Φυγάδες του κόσμου
Από αγάπη να γίνουμε
Μου λες πως δεν πρέπει
Ποτέ να εκτεθούμε
Που και που να βλεπόμαστε
Πότε πότε να ζούμε
Φίλα με να εκτεθούμε
Στις πλατείες και στους δρόμους
Φίλα με κάτω απ’ τα φώτα
Οι καρδιές δεν έχουν νόμους
Φίλα με να εκτεθούμε
Δεν κρατιέται μυστικός
Ένας έρωτας μεγάλος
Είναι πάντα αναρχικός
Λες ανήκουμε άλλου
Και στο φως να μην βγαίνουμε
Δυό κλεφτες στιγμών
Που τα πρέπει υπομένουμε
Δεν το θέλω το λίγο
Μη μου λες να προσέχουμε
Κοίτα ο χρόνος πως τρέχει
Και ζωή άλλη δεν έχουμε
