Θέλω να ζήσω στο βουνό άνθρωπο να μη βλέπω
να μην ακούω τίποτα άλλο πια δεν αντέχω
θέλω να ζήσω στο βουνό στις λαγκαδιές στο ρέμα
να αφήσω πίσω το κακό τις πίκρες και το ψέμα
Δεν την αντέχω άλλο πιά τέτοια υποκρισία
του κόσμου τα παράλογα και την αχαριστία
θέλω να πάρω τα βουνά μονάχος μου να ζήσω
τις αδικίες της ζωής πίσω θα τις αφήσω
…………………………………..
Εκεί δεν θα ‘χω ίντερνετ και μεσεντζερ παρέα
εκεί θα έχω τα πουλιά για συντροφιά ωραία
εκεί δεν θα ‘χω άνθρωπο κακό για να μου κάνει
κι ούτε αχάριστη καρδιά ποτέ να με πικράνει
……………………………………..
Μέσα στη φύση θα χωθώ στα δέντρα στα λουλούδια
με τα πουλιά θα κελαηδώ θα γράφουμε τραγούδια
και στα φεγγάρια θα μιλώ θα λέω τον καημό μου
να μου γιατρεύουν στη καρδιά τον αναστεναγμό μου
Κι όταν βραδιάζει θα μιλώ με τ ουρανού τ αστέρια
και θα κοιμάμαι απαλά μέσα στα δυο τους χέρια
θα ναι οι νύχτες μαγικές ρομαντικά τα βράδια
η πούλια κι ο αυγερινός θα μ έχουνε στα χάδια
…………………………………….
Εκεί δεν θα ‘χω ίντερνετ και μέσεντζερ παρέα
εκεί θα έχω τα πουλιά για συντροφιά ωραία
γλυκά θα με κοιμίζουνε τη νύχτα τα τριζόνια
και σαν ξυπνάω το πρωί θα κελαηδούν τ αηδόνια
στην όμορφη ανατολή ο ήλιος όταν βγαίνει
θα μου ζεσταίνει την καρδιά που είναι παγωμένη
