Τις νύχτες που είμαι μόνη
Φοβάμαι, φοβάμαι
Χαμένη στα σεντόνια
Εσένα θυμάμαι
Οι τοίχοι με πλακώνουν
Κι εγώ δεν κοιμάμαι
Όλα ρημάδια γύρω
Για εμένα λυπάμαι
Χάρτινα ήτανε τα φιλιά σου
Χάρτινα τα κάστρα στην καρδιά σου
Δάκρυα στα μάγια σου η λύση
Πόσο πιστεύεις το χαρτί μπορεί να τα κρατήσει;
Κάνε μου τη χάρη να μην ξανάρθεις πάλι
Μπορείς να φύγεις από κει που ‘χουνε φύγει κι άλλοι
Κάνε μου τη χάρη και μην ξεχάσεις κάτι
Γιατί βαριέμαι ένα ένα να τα κάνω στάχτη
Για μια φορά μην κάνεις τα ίδια πάλι
Έτσι απλά κάνε μου αυτή την χάρη
Τα βράδια μου περνάνε
Στο άδειο σαλόνι
Το σώμα απ’ τις σκέψεις
δε νιώθει, παγώνει
Με μάτια ξεβαμμένα
Το κλάμα τα λιώνει
Αύριο θα ‘μαι εντάξει
Καρδιά μου συγνώμη
Χάρτινα ήτανε τα φιλιά σου
Χάρτινα τα κάστρα στην καρδιά σου
Δάκρυα στα μάγια σου η λύση
Πόσο πιστεύεις το χαρτί μπορεί να τα κρατήσει;
Κάνε μου τη χάρη να μην ξανάρθεις πάλι
Μπορείς να φύγεις από κει που ‘χουνε φύγει κι άλλοι
Κάνε μου τη χάρη και μην ξεχάσεις κάτι
Γιατί βαριέμαι ένα ένα να τα κάνω στάχτη
Για μια φορά μην κάνεις τα ίδια πάλι
Έτσι απλά κάνε μου αυτή την χάρη
Χάρτινα
Μες στα μάτια σου δάκρυα
Δεν το ‘θελα μόνο ν’ αφήσω
Να πάρω φωτιά να τα κάψω
Να σβήσω
Να με ξεχνάς , να μην πονάς
Να έχεις τα βράδια καρδιά να φοράς
Να μη φοβάσαι καρδιά μου για μας
χάρη να μη μου ζητάς
Κάνε μου τη χάρη να μην ξανάρθεις πάλι
Μπορείς να φύγεις από κει που ‘χουνε φύγει κι άλλοι
Κάνε μου τη χάρη και μην ξεχάσεις κάτι
Γιατί βαριέμαι ένα ένα να τα κάνω στάχτη
Για μια φορά μην κάνεις τα ίδια πάλι
Έτσι απλά κάνε μου αυτή την χάρη
