Της αγάπης σου ο δρόμος σπίρτο και φωτιά.
Στα μισά γίνεται πόνος, δάκρυ κι ερημιά.
Κάρβουνο ρίχνεις και στάχτη μες στα μάτια μου,
μα για σένα ακόμα αντέχουν τα κομμάτια μου.
Όνειρό μου και γραμμένο, μη μου φύγεις, μη.
Χάρισέ μου για το τέλος δυνατή στιγμή
να υφάνω τη χαρά μου στην αγκάλη σου
κι ας χαθώ στερνό φιλί στο προσκεφάλι σου.
Πριν το θέλω μ’ ένα αντίο με ταλαιπωρείς.
Κόβεις την καρδιά στα δύο και με τιμωρείς.
Καίει το κορμί μου, καίει και το αίμα μου,
μα το ξέρεις μοίρα μου είσαι συ και το τέρμα μου.
