Απ’ όταν ήμουν πιτσιρίκι μια φορά
Θυμάμαι που ρωτούσαν τον μπαμπά μου αν έχει παιδιά
Κι όταν τους λέει πως έχει ένα παιδί και μια κόρη
Τότε κατάλαβα πως στην ζωή θα τράβαγα ζόρι
Γιατί ήμουν γένους θηλυκού
Δε στο εύχομαι αυτό προς Θεού
Μάθε το ποίημα απ’ την αρχή
Κουμάντο κάνουν οι φαλλοί
Ο άνθρωπος λέει ο Σωκράτης ζώον κοινωνικόν
Κι ο άνδρας λεν οι άνδρες ζώον πολυγαμικόν
Και η γυναίκα λένε πάλι οι άνδρες ζώον απλά
Φτιαγμένο να εξυπηρετεί τα θέλω τ’ ανδρικά
Γυναίκα αν έχεις γεννηθεί
Θα βλαστημήσεις τη στιγμή
Παιδιά, κουζίνα, μη μιλάς
Σκυφτή τις πόρτες να περνάς
Κορίτσι πράμα
Στην κοινωνία αντρών να επιβιώνω από θαύμα
Κορίτσι πράμα
Στην κοινωνία αντρών να επιβιώνω από θαύμα
Στον κόσμο αυτό αν είσαι γένους θηλυκού
Στη μόδα επικρατεί το πρότυπο ανορεκτικού
Χορταίνεις βλέποντας να τρων οι φίλοι σου
Και συ με τσάι πράσινο να βρέχεις τα χείλη σου
Γιατί γυναίκα αν γεννηθείς
στο λέω θα ταλαιπωρηθείς
Στον κόσμο ετούτο το φαΐ
απόλαυση είναι ανδρική
Στον άντρα αν έχει γράψει χρόνια το κοντέρ
Ρυτίδες, γεροντόπαχα όλα λειτουργούν υπέρ
τον κάνουν πιο πεπειραμένο πιο γοητευτικό
Ενώ η γυναίκα έντρομη ψάχνει για πλαστικό
Λίγα cc από restilan
και δεσποινίς από μαντάμ
Μικρή, ωραία και elegant
Ξανά βροχή τα κοπλιμάντ
Κορίτσι πράμα
Στην κοινωνία αντρών να επιβιώνω από θαύμα
Κορίτσι πράμα
Στην κοινωνία αντρών να επιβιώνω από θαύμα
