Άλλη μια νύχτα, μα πώς περνάει;
Πάλι δε σ’ έχω κι είσαι εδώ.
Άλλη μια νύχτα, πώς με χαλάει
να μη μπορώ να σ’ αρνηθώ;
Σ’ ένα τσιγάρο σε ταξιδεύω.
Δε λες κουβέντα, μόνο κοιτάς.
Κι όσο καπνίζω, τόσο σ’ αντέχω,
ζεστή μου σκέψη, να μου γελάς.
Να ’ξερα μόνο αν μ’ αγαπάς.
Γιατί, γιατί δε μου μιλάς;
Δεν είναι αργά, δεν είναι αργά για να γυρίσεις.
Μην το σκεφτείς αν θέλω να ’ρθεις να με βρεις.
Αν μ’ αγαπάς, έλα και άλλο μην αργήσεις.
Αν μ’ αγαπάς, άλλη μια νύχτα μη χαθείς.
Άδειο δωμάτιο τα όνειρά μου
κι εσύ εδώ για συντροφιά,
πότε να γίνεσαι η χαρά μου,
πότε η λύπη κι η συννεφιά.
Έρχεσαι, φεύγεις και να ’σαι πάλι
σα μια εικόνα που μένει εκεί
μες στον καπνό μου και μες στη ζάλη,
στην πιο δική μου φυλακή,
σ’ αυτήν που μ’ έριξες εσύ.
Γιατί δεν έρχεσαι, γιατί;
