Πέντε ποντικοί μουντζούροι
κι άλλοι τρεις αλευρομούροι
μια κουτσούρα εναυλώναν
και φακή την εφορτώναν.
Κι εις το πέλαγος εβγήκαν
τον καιρόν εφοβηθήκαν.
Πάει ο ένας στην αντένα
και τον παίρνει ο αέρας.
Πάει ο άλλος στην σιντίνα
και ψοφά από την πείνα.
Πάει ο άλλος εις την πλώρη
και πίσω, και πίσω στη πρύμνη θώρει.
Πάει ο ένας στο τιμόνι
και τον παίρνουν οι δαιμόνοι
Πάει ο άλλος στο κατάρτι
και θωρεί στη πρύμνη κάττη.
-Ω καττάκι, μη με φάεις,
θα σου μαγειρέψω μάτσι
-Δεν το θέλω γω το μάτσι
εις τα δόντια μου θα κάτσει.
-Ω καττάκι, μη με φάεις,
θα σου μαγειρέψω ρύζι
-Δεν το θέλω γω το ρύζι
εις τα δόντια μου καθίζει
-Ω καττάκι, μη με φάεις,
θα σου μαγειρέψω κάλλια.
-Δεν τα θέλω γω τα κάλλια,
μόνον θέλω ποντικάλλια
-Άφεις με, καττί να ζήσω
κι’ άγιον θα σε ζωγραφίσω,
να σου δώσω τα παιδιά μου;
-Δεν τα θέλω τα παιδιά σου
μόνον θέλω, μόνον θέλω, μόνον θέλω
την προβιά σου.
