Όλο ταξιδεύω
και περνάει απ’ το παράθυρο η ζωή.
Κάποτε θα μοιάζει ψέμα,
πότε φτάσαμε ως το τέρμα
και δεν κάναμε ακόμα την αρχή.
Όλο κάτι ψάχνω
στο μπαλκόνι τ’ απογεύματα όταν βγω.
Τι ‘ναι αυτό που με κρατάει
κάθε μέρα που περνάει
κι ας μην ξέρω τι γυρεύω πού πατώ.
Κι όλο δεν πιστεύω
πως το δρόμο δε θα βρεις να ξαναρθείς.
Δε θ’ ανοίγω σε κανέναν
και θα περιμένω εσένα
να γυρίσεις απ’ την πόρτα το κλειδί.
Κι όσο θα κοιμάμαι μόνη,
τ’ όνειρό σου θα ζυγώνει
στα κλεφτά μια λέξη πάλι να μου πει.
