Ηρθες μια νύχτα ξαφνικά και πήρες την πνοή μου
Ηρθες και άναψες φωτιά στην ήρεμη ζωή μου
Εμοιαζες τόσο αληθινή σα΄να σουν ο άγγελος μου
Και πίστεψα πως ήσουνα ο άλλος εαυτός μου
Μα σαν ξημέρωσε στο φως φάνηκε η αλήθεια
Τα λόγια της νύχτας ήτανε μονάχα παραμύθια
Που έυκολα η αθώα μου καρδιά πιστέυει κι΄αγαπάει
Για λάθος άνθρωπους χτυπά κι’όλο με πονάει
Πάλι τις νύχτες σαν αγρίμι θα γυρνώ
Πάλι θα σβήνω τον καημό μου στο ποτό
Πάλι μονάχος μου θα μείνω
Και την καρδιά μου θα κατακρίνω
Που δε με σκέφτεται κι΄όλο με κάνει να πονώ
Μες΄τα σκοτάδια απ΄τον κόσμο θα κρυφτώ
Οτι μ΄αγάπησες πάλι θα ονειρευτώ
Πάλι με΄μένα θα τα βάζω
Πάλι θα κλαίω θα φωνάζω
Πάλι μονάχος μου θα μείνω να πονώ
Ηρθες μια νύχτα ξαφνικά και μου΄δώσες ελπίδα
Ηρθες κι’ότι είχα ονειρευτεί στα μάτια το είδα
Ομως γι’ακόμα μια φορά θα είμαι εγώ το θύμα
Αυτοί που αγαπάνε να ποναν΄ειν’άδικο και κρίμα
