Πώς με κοιτάς σαν να κοιτάς
Κάτι που δεν το συζητάς
Και θες να το ξεχάσεις
Πώς μου μιλάς λες και μιλάς
Με κάποιον που είναι μπελάς
Κρατάς και αποστάσεις
Σου τραγουδώ παράπονα
Μου απαντάς παράφωνα
Πως δεν καταλαβαίνεις
Ποιον αγνοείς όταν μιλάς
Ποιον εννοείς όταν γελάς
Και ποιον πεθαίνεις
Πώς προσπερνάς λες και ξεχνάς
Τι ήταν ο έρωτας για μας
Κι αδιάφορα σφυρίζεις
Πώς το μπορείς να’ αμφισβητείς
Τόσα μερόνυχτα γιορτής
Και να τα μηδενίζεις
