Είδαμε τα πυροτεχνήματα
ξαπλωμένοι στην αμμουδιά
παραμονές Δεκαπενταύγουστου
από κάποιο κοσμικό beach bar
Κάποιος είχε βρει το κορίτσι της ζωής του
ίσως ήδη να περιμένανε μωρό
με ευχές και τούρτα και ποτήρια σαμπάνιας
κι έναν στημένο χορό
Ο ουρανός έγραφε “θα ‘μαι δικός σου για πάντα”
κι όσο χορεύαν ψιθύριζαν ο ένας στον άλλο “σ’ αγαπώ”
“να στείλουμε ένα ευχαριστώ για το σερβίτσιο”
“θυμάσαι πόσο πληρώσαμε το νυφικό;”
Ο ουρανός έγραφε “θα ‘μαι δικός σου για πάντα”,
θα ‘μαστε κουλ και ασυμβίβαστοι εμείς
τίποτα δεν θα αλλάξει ανάμεσά μας
όλα αυτά είναι μόνο για τους συγγενείς
Ώσπου μια κόκκινη μοναχική φωτοβολίδα
έσκισε τον ουρανό μέχρι ψηλά
σαν σινιάλο κινδύνου για χαμένους ναύτες
φώτισε τ’ άγνωστα νερά
Ο ουρανός έγραφε “θα ‘μαι δική σου τις νύχτες
μέχρι να κάνουμε παιδί”
Ο ουρανός άρχισε να γράφει “διαπραγματεύσεις”
πριν το καταλάβει κανείς
Είδαμε τα πυροτεχνήματα
μέχρι που σκόρπισαν τα γέλια και κρύωσαν τα φαγητά
ποιος άραγε μακρινός αστερισμός να ξέρει
τι θα συμβεί μετά
