Νόμισες αν με αφήσεις
στο κενό θα με βυθίσεις
και μετά όταν γυρίσεις
θα είμαι ακόμα εδώ.
Νόμισες είσαι για μένα
η αρχή μου και το τέρμα
και αν σε χάσω πώς θα τρελάθω.
Όμως λάθος νομίζεις
για αυτό μην το ζορίζεις
ούτε καν που μ’ αγγίζεις
και το εννοώ.
Τι περίμενες να κάνω
πως θα πέσω να πεθάνω
μέρα νύχτα πως θα κλαίω
σε γελάσανε σου λέω.
Τι περίμενες θα γίνει
πως θα ήμουν συντρίμμι
και αίσθημα θα είσαι μοιραίο
σε γελάσανε σου λέω.
Νόμισες πως θα με νοιάξει
πως πολύ θα με πειράξει
κοίτα όμως που είμαι εντάξει
και μακριά σου ζω.
Νόμισες δεν θα ξεχάσω
μα έλα που θα στο χαλάσω
και σε έχω σβήσει από καιρό.
Για αυτό μην το ζορίζεις
και μην ξανά γυρίσεις
τώρα πια δεν μ’ αγγίζεις
και το εννοώ.
Τι περίμενες να κάνω
πως θα πέσω να πεθάνω
μέρα νύχτα πως θα κλαίω
σε γελάσανε σου λέω.
Τι περίμενες θα γίνει
πως θα ήμουν συντρίμμι
και αίσθημα θα είσαι μοιραίο
σε γελάσανε σου λέω.
Τι περίμενες να κάνω
πως θα πέσω να πεθάνω
μέρα νύχτα πως θα κλαίω
σε γελάσανε…
Τι περίμενες θα γίνει
πως θα ήμουν συντρίμμι
και αίσθημα θα είσαι μοιραίο
σε γελάσανε σου λέω.
