Μια ανάσα που καίει κάθε φωνή
το φιλί δαγκωμένο απο ηδονή
ένας κόσμος που λάμπει κάθε που ξυπνάς
ένας κόσμος βουλιάζει όταν γυρνάς
εσύ στην Σαλονίκη σου
και γω άλλη μια νίκη σου ψυχή
πάλι ταξίδεψες, γελάς, πονάς…
Όσο φεύγεις θα τρελαίνομαι
ξεριζώνεις την καρδιά μου και πεθαίνω.
Όσο μένω υποκρίνομαι
είμαι κτήνος σε ένα σίδερο δεμένο.
Καταδικασμένα μάτια δακρυσμένα
τον ιδρώτα σου να πιω για να μεθύσω.
Άσε με να σπάσω, σαν φωτιά να κάψω
τα δεσμά που με κρατάνε πάντα πίσω.
Το κρεβάτι ιδρωμένο κάθε πρωί
ένα τζιν πεταμένο, στάλες κρασί
ένας ήλιος που καίει όταν γελάς
το σκοτάδι που πιάνει όταν χαιρετάς,
εσύ στην Σαλονίκη σου
και γω άλλη μια νίκη σου ψυχή
πάλι ταξίδεψες, γελάς, πονάς…
Όσο φεύγεις θα τρελαίνομαι
ξεριζώνεις την καρδιά μου και πεθαίνω.
Όσο μένω υποκρίνομαι
είμαι κτήνος σε ένα σίδερο δεμένο.
Καταδικασμένα μάτια δακρυσμένα
τον ιδρώτα σου να πιω για να μεθύσω.
Άσε με να σπάσω, σαν φωτιά να κάψω
τα δεσμά που με κρατάνε πάντα πίσω.
Άσε με να σπάσω, σαν φωτιά να κάψω
τα δεσμά που με κρατάνε πάντα πίσω…
