Με τα φτερά ενός αγγέλου θα πετάξω
και την πιο όμορφη ακτή θα πάω να βρω.
Στην αμμουδιά της θα καθίσω και θα κλάψω,
κι εκεί παράπονα στη θάλασσα θα πω.
Στο μονοπάτι μου θα βγω το αγαπημένο,
που οδηγεί στου Πανορμίτη τη σπηλιά.
κι όπως θ’ ανάβω το κεράκι, θα προσμένω
να ξεπροβάλλεις να με πάρεις αγκαλιά.
Είναι τα χρώματα ονειρικά του Αιγαίου,
βλέποντας θάλασσα και ορίζοντα μακριά,
σαν άσπροι γλάροι τα όνειρα που φτερουγίζουν
και σαν νεράιδα είναι η Ρόδος στην καρδιά.
