Έχει ο καθένας μας βαθιά
στο σώμα δυο ολόλευκα φτερά
Κι ούτε τα θυμάται πια
Κι ούτε τα θυμάται πια
απ’ την εποχή του πουθενά
Μα έρχεται ένας άνθρωπος
μια φορά ένας άνθρωπος
κι όλα τα αλλάζει ξαφνικά
Θύμισέ μου
πού έχω τα κρυφά
τα μαγικά φτερά
να τα φορέσω πάλι
Πάλι
μαζί σου εκεί ψηλά
να γίνουν φανερά
των αστεριών τα μυστικά
Έπεσε ένα χιόνι στη χαρά
και νίκησε τη μνήμη η συμφορά
και σαν δέντρα μείναμε
δίχως φύλλα μείναμε
μέσα στην αιώνια μοναξιά
Μα ήρθες ένα απόγευμα
ένα άδειο απόγευμα
κι άναψε ο κόσμος ξαφνικά
