Είμαι στη στάση από νωρίς
Και περιμένω να φανείς, όμως δεν ήρθες
Αραγε έχεις συντροφιά
ή είσαι μόνος και κοιτάς, τους λεπτοδείκτες
Περνάει το τρένο από τις γραμμές
Και έχει τις πόρτες του κλειστές, σχεδόν αμπαρομένες
Βαγόνια μέσα στους καπνούς
Και επιβάτες που μιλούν, για πόλεις στοιχειωμένες
Κάνει ταξίδια που ξυπνούν του λογισμού τη λήθη
Μιλούν για μιά ανατολή, που χάθηκε στη δύση
Κι είμαι ακόμα εδώ να περιμένω, ναι ναι ναι
Είμαι ακόμα εδώ και περιμένω
Βάζει μπροστά τις μηχανές
Κόβει εισητήριο στο χτές, και δραπετεύει
Είναι χωρίς επιστροφή
Μοιάζει με όνειρο στη γη, που αργοπεθαίνει
Περνάει το τρένο από τις γραμμές
Και έχει τις πόρτες του κλειστές, σχεδόν αμπαρομένες
Βαγόνια μέσα στους καπνούς
Και επιβάτες που μιλούν, για πόλεις στοιχειωμένες
Κάνει ταξίδια που ξυπνούν του λογισμού τη λήθη
Μιλούν για μιά ανατολή, που χάθηκε στη δύση
Κι είμαι ακόμα εδώ να περιμένω, ναι ναι ναι
Είμαι ακόμα εδώ και περιμένω
Κάνει ταξίδια που ξυπνούν του λογισμού τη λήθη
Μιλούν για μιά ανατολή, που χάθηκε στη δύση
Κι είμαι ακόμα εδώ να περιμένω, ναι ναι ναι
Είμαι ακόμα εδώ και περιμένω
Θάμαι πάντα εδώ, να περιμένω (χ4)
