Το παράξενο θα ήταν να ερχόσουνα
να μου έλεγες συγνώμη μια φορά
το παράξενο θα ήταν να δεχόσουνα
ότι λάθος έχεις συμπεριφορά.
Ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ
και χωρίς εγωισμό
αποφάσισα απόψε να σου πω.
Φταίω και γω
που σου συγχωρώ κάθε λάθος σου
φταίω και γω
που στα μάτια μου σε έχω Θεό.
Μα δεν μπορώ
γιατί έχω διαλέξει στο πάθος σου
να αναπνέω, να υπάρχω, να ζώ.
Φταίω και γω
που σου συγχωρώ κάθε λάθος σου
φταίω και γω
που στα μάτια μου σε έχω Θεό.
Μα δεν μπορώ
γιατί έχω διαλέξει στο πάθος σου
να αναπνέω, να υπάρχω, να ζώ
φταίω και γω.
Το παράξενο θα ήταν να ερχόσουνα
όσα σκέφτεσαι σε εμένα να τα πεις
ίσως θα έπρεπε και να τσαλακωνόσουνα
για να ζούμε το απόλυτο εμείς.
Ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ
και χωρίς εγωισμό
αποφάσισα απόψε να σου πω.
Φταίω και γω
που σου συγχωρώ κάθε λάθος σου
φταίω και γω
που στα μάτια μου σε έχω Θεό.
Μα δεν μπορώ
γιατί έχω διαλέξει στο πάθος σου
να αναπνέω, να υπάρχω, να ζώ.
Φταίω και γω
που σου συγχωρώ κάθε λάθος σου
φταίω και γω
που στα μάτια μου σε έχω Θεό.
Μα δεν μπορώ
γιατί έχω διαλέξει στο πάθος σου
να αναπνέω, να υπάρχω, να ζώ
φταίω και γω.
Το παράξενο θα ήταν να μην φταίω εγώ
