Χαράματα και ξάπλωσα
με αγκαλιά τη σκέψη σου
και για κουβέρτα μου έβαλα
την πιο ωραία λέξη σου.
Το σ’ αγαπώ σου κράτησα.
Δε στο ’δωσα ποτέ μου πίσω.
Κι αν όλα σου τα χάρισα,
μονάχα αυτό φυλάκισα
ισόβια, να σε ξανακερδίσω.
Χαράματα και δάκρυσα,
γιατί δεν ήσουν πλάι μου
και κρύωσα σα μέτρησα
τα πιο μοιραία λάθη μου.
