Ήρθα, είπα να ‘ρθώ, μα πώς να ‘ρθω
θα’ ναι η ψυχή μου πίσω
δεν έχω μέρος να σταθώ και να ξαναγυρίσω
Ξένη, ξένη μου λένε ειμ’ εδώ
ξένη κι εκεί θα πουν
τις δυο πατρίδες μου αγαπώ
μ’ αυτές δε με χωρούν
Πάνω στο όρος Ελαιών
ο νους φλογίτσα των κεριών
σε περιπλάνηση κι οδύνη
να φέρνει σάρκα και οστά
και στην οθόνη σας μπροστά
αναπαράσταση να δίνει
Τρέχουν, τρέχουν τα δάκρυα σαν βροχή
χρόνια που νιώθω μόνη
άλλη πατρίδα στην ψυχή
κι άλλη να με πληγώνει
Άκου, να την ξυπνά η Ιεριχώ
απ’ τους αιώνες ψάλλει
την άκουσα και ξεψυχώ
θέλω ν’ ακούσω πάλι…
